روستای صخره ای میمند
روستای قدیمی میمند در 37 کیلومتری شمال شرقی شهر بابک در استان کرمان ، در دل کوه ، بدون معمار اما منطبق با اقلیم ساخته شده است .
میمند اقامتگاهی موقتی برای کوچهای فصلی هر ساله بوده و هست . هر سال با آغاز فصل سرما مردم میمند به این روستای صخره ای کوچ می کنند و زمستان را در سرپناه های صخره ای آن می گذرانند .
لواگوران ( باستان شناس ایتالیایی ) با توجه به سنگ نگاره های یافته شده قدمیتی حدود 6 تا 12 هزار سال برای تمدن میمند تخمین زده است . دکتر غلامعلی همایون میمند را متعلق به آریاییها مهرپرست می داند ( حدود قرن هفتم و هشتم قبل از میلاد ) .
چون این روستا کالبدی بیرونی نداشته ، در طول زمان عوامل فرساینده طبیعی همچون سیل ، زلزله ، باد ، باران و برف آسیب جدی به آن نزده اند و با توجه به بستر سخت طبیعی ، انسانها هم نتوانسته اند در آن دخل و تصرف کنند و در نتیجه تقریبا دست نخورده باقی مانده است .
این روستا مجموعه ای از خانه های غار شکل است که در سطح شیب دار سه دره تشکیل شده است . از بستر دره ی اصلی ، رودی به نام لاخیس می گذرد . نام اولین دره کندر کهور ( کندر به معنای مسیل و کهور به نوعی درخت پسته ) و دومین دره یا کندر که درست از وسط روستا می گذرد دره اصلی است . دره سوم خانه های اندکی دارد که در یک سوی آن ساخته شده اند .
دو طرف دره اصلی شکاف های افقی در چند طبقه ( از 2 تا 5 ) ایجاد شده است طول این بریدگیها که کیچه نام دارد 6 تا 9 متر است که در انتها به ارتفاع مورد نظر برای کندن خانه ها می رسد . در اطراف هر یک از این دالان ها از یک تا پنج خانه صخره ای وجود دارد . در واقع این بافت حاصل فرسوده شدن سنگ های آندزیتی منطقه است که هنوز به مرحله نهایی تشکیل رسوب و خاک نرسیده اند .
میمند از چندین محله تشکیل شده که عبارت اند از : بن میمند ، زین الدینی ، قاضی ، محمودی ، گدا ، کلاغون و شن ریز .
نویسنده : مسعود زمانیها
با معمار نمونه همراه باشید
